Filozof – i inne wiersze

Chmury (2025) © Renata T. Korek

Filozof

Pomnik filozofa królował wśród liści,
tuliły się do jego głowy mokre, jakby chciały
w praźródle cokolwiek usłyszeć i dotknąć.

Kim był Tales z Miletu, jakie wytyczał szlaki,
o czym myślał nad ranem, późnym popołudniem,
czy kochał, kogo, był nieznośnym tyranem,
drętwym samotnikiem,
szukającym odwiecznych rozwiązań?

Znalazł to, czego szukał, ale nie do końca,
przeszkadzały mu hałasy z ulicy,
życie stawało się nie do wytrzymania.

Kiedy usnął,
modlono się o spokój duszy filozofa,
koniec zapisanych na pergaminie idei skostniałych.

Rozlał się strumień, przez wieki pili z jego toni,
spisali księgi, których warto uczyć się na pamięć.

 

Dzień zaduszny

Dla ciebie ojcze, matko, dzień zaduszny obudził się,
tak jak w życiu, padał deszcz i świeciło słońce,
strach w polu załopotał, zerwały się klucze do odlotu.
Czas upadł, wybił swoją godzinę, zamilkł i usiadł z boku
obok zadumy i pamięci wyblakłej,
farby łuszczącej się ze złotych liter,
kołysanki ciepła spragnionej,
wody ze źródeł tajemnych, świecy wypalonej,
kwiatów uschłych od wczoraj, wylinki pszczoły miododajnej.

Uklękli nad tym, co wydarzyło się na niebie.
Gnały chmury, nikt ich nie zmierzył, były niewyobrażalne,
zabrały je lasy i góry.

Kończy się dzień, zamrugał ostatnim blaskiem,
idźcie spać, nasi ojcowie i matki.

 

Zaginęło coś

Zaginęło coś, każdemu z nas po trochę,
ubyło horyzontu, skróciła się droga do sklepu,
rozmach mniejszy, krok niedługi, wyciągnięcie ręki.
Pamięć niepowrotna, oczekiwania jakby straciły ochotę,
bilans dodatni zbliża się do strony lewej, ptaki nie powróciły,
sny zagasły, tęczówka coraz jaśniejsza, bliższe rozmowy przy uchu.

Czy już wszystko stracone, nieomówione, ciasne w cudzej skórze,
znikło jak odpływający żeglarze, obrazy oddane handlarzowi,
w szkolnych zeszytach atramentu ubyło, ołówek zmalał,
z jabłka został ogryzek, stuletnia brzoza spróchniała,
mniej świtu, westchnień, lustra straciły odbicie,
została w kałuży moja łódka mała.

Renata T. KOREK

Renata T. Korek (1962), ur. w Trzebiatowie. Poetka, pedagożka, działaczka społeczna, malarka, fotografka, menedżerka kultury, badaczka historii i tradycji regionalnej, autorka artykułów i opracowań naukowych, książek dla dzieci i tomów poetyckich. W 2012 r. ukazała się jej debiutancka książka poetycka Jechałam aleją światła. Kolejną, Kobieta, która chce być mną wydała w 2016 r. Na rynku wydawniczym pojawiły się dla dzieci Wierszowanki do poduszki (2019), Bajka o Zielonym Kocie (2021) oraz Zaczarowane Podwórko (2023). Podsumowanie swoich badań pomorzoznawczych zawarła w publikacji Prace pomorskie, cz. I etnograficzna (2021). Od początku 2022 roku publikuje swoje wiersze i zdjęcia w periodyku „Recogito” (recogito.eu). Jej wiersze o wojnie w Ukrainie (wybór) zostały wydane w ukraińskiego almanachu ART TRANSLATONICA VIII, 2023. Bohaterka i uczestniczka wielu reportaży oraz audycji radiowych i telewizyjnych.  Prowadzi Trzebiatowski Ośrodek Kultury. Twórczyni wielu znanych projektów kulturalnych. Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i międzynarodowej organizacji IBBY, nagrodzona m.in.: Dyplomem Europejskim (Poczdam 2008), Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2020), nagrodą Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego PRO ARTIS za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury (2023). (profil: Encyklopedia Pomorza Zachodniego Pomeranica). Mieszka w Trzebiatowie.

Recogito, rok XXVI, listopad 2025