Tag: Renata T. Korek

Po jednej stronie drogi stoi ojciec
a po drugiej – matka.

Starość to boskie światło, początek wędrówki

Odradzam się po stokroć nad skalistym wodospadem,
– zmywa ze mnie trud i winy.

Dotknij, zobacz jak miękko zapada się ziemia,
spopielałe grudy głoszą zwycięstwo nad śmiercią.

Matki w kontemplacji, matki utraty
– piety z białego marmuru, tuszu, tempery,
z tałesu, płótna cienkiego, lipowe.

Ludzie chodzą jak chcą, byle do przodu,
kroki wysokiego i niskiego, szczupłego i grubego
krzyżują się na chodniku, ruchomych schodach