Teksty

Przygoda

Już czas zamknąć oczy. Niech nie oglądają
tych ciemności, tego schyłku stworzenia.

Czterdzieści lat temu.
Niedaleko morza.

Sekundy odfruwają jak drobinki kurzu
z lady sprzedawcy kartek i albumów.

Poezja to natchniony sen ludzkości,
jak mleko matki tak potrzebna, oddychanie.

im bardziej go wypieram
wzbraniam się ukrywam
tym więcej się przejawia
czuły dotyk ciała

Mgły zaduszkowe w parku idą,
czasem padają długie deszcze.
Nagłe wichury z pieśnią głuchą
miotają zwilgłe liście w przestrzeń.

Grudzień się skrada tuż za listopadem.
Szronem otula drzew szkielety.
Tylko umarli znają całą prawdę.