Tag: Renata T. Korek

W połowie tej jesieni nasze życie jest nic nie warte,
odarte ze spokoju, zamknięte w obcych dążeniach.

Wolność jest drogą w lesie, samotną pustelnią,
zubożałym miasteczkiem z gościnną starością.

Modlitwę za zmarłych napiszę na cienkim pergaminie,
będzie szeleściła pod piórem, zawijała rogi chowając sekrety

Chciałabym umrzeć w zaciszu brzóz, samotnie,
patrząc w źrenice gwiazd, słysząc przeciągu świst

Jak jest tobie na imię, który mnie prowadzisz?