Soborowa konstytucja Gaudium et spes przypomniała, że Zbawiciel jest tym samym Bogiem, co Stworzyciel i że winni Jemu jesteśmy poszanowanie – tak dzieła Stworzenia, jak i tego, co się dokonało w historii zbawienia oraz dokonuje się wciąż za Jego przyczyną. Boże działanie – tak fakt Wcielenia, jak i dzieło Odkupienia – to nie suma pojęć czy abstrakcyjnych prawd. To, co urzeczywistniło przez słowa i czyny Jezusa, co wypełniło się poprzez Krzyż i tajemnice Wielkiej Nocy, uobecnia się także przez nasze słowa i czyny.
„Jeśli mieszka w was Duch Tego, który wzbudził Jezusa z martwych, to Ten, który przywrócił do życia Jezusa Chrystusa, ożywi również wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który mieszka w was” (Rz 8,10-11) – pisał Paweł z Tarsu w liście przesłanym z Koryntu do rzymskiej gminy wyznaniowej. Zachęcał jednocześnie, żeby nikt nie był dłużnikiem tego, co doraźne, przyziemne, związane wyłącznie ze sprawami ciała.
Teodoret z Cyru, nawiązując do Pawłowego przesłania, uznał, że jest ono zachętą do pozbycia się lęku i wyzbycia się ziemskich pokus, do zwrócenia się ku temu, co duchowe – a ściślej mówiąc – uduchowione, przepełnione Duchem Bożym; Duchem współistotnym Ojcu i Synowi, którym przesiąknięci jesteśmy tym silniej, im bardziej wyrzekamy się zła i zwracamy się ku Bogu.
Jezus nie tylko został przez Ducha wskrzeszony, lecz przez Niego został przemieniony. Stał się pełen mocy, przeniknięty do głębi rzeczywistością Ducha Świętego. Stał się „Duchem ożywiającym” (2Kor 3, 17), z którego czerpiemy siły do podnoszenia się z naszych upadków i zwracania się temu, co kreatywne, a nie destrukcyjne, niszczące nas samych i innych.
Oby zatem – nie tylko w okresie przeżywania Świąt Zmartwychwstania Pańskiego – nasze słowa i czyny ożywiał ten sam Duch, Kαιρός, odrzucający uczynki ciemności, wspomagający nas w przyoblekaniu – jak to określił Paweł Apostoł – zbroi światła.
Marek WITTBROT
Marek Wittbrot – w latach 1991-1999 prowadził „Naszą Rodzinę”, obecnie zaś jest redaktorem „Recogito”.
Recogito, rok XXV, marzec 2024
