IV Niedziela Wielkanocna, zwana Niedzielą Dobrego Pasterza, poświęcona jest od 1964 roku modlitwie w intencji powołań kapłańskich i zakonnych, których kryzys coraz bardziej doskwiera Kościołowi na Starym Kontynencie.
Słowo „kryzys” należy do tych magicznych słów, których znaczenie jest trudne do zdefiniowania. Piszą i mówią o nich niemal wszyscy: kryzys finansów publicznych, kryzys rządowy, kryzys demograficzny, energetyczny, ekologiczny, kryzys wartości, kryzys małżeństwa, kryzys połowy życia, kryzys powołań itd. Ktoś kiedyś napisał, że z pojęciem tym jest tak, jak z pięknymi kobietami: łatwo je rozróżnić, trudno zdefiniować.
Co do kryzysu powołań, zwłaszcza w Europie, tego nie da się ukryć. Tylko Azja i Afryka go nie odczuwa. Czy to ich „5 minut” w Bożych planach? Tak czy inaczej, pallotyni też zmieniają adres i przemieszczają się na Południe globu. Wedle ostatnich statystyk z 31 grudnia 2024 roku, jest ich najwięcej (biorąc wszystkich razem – księży, braci i kleryków) w Indiach (644). Na drugiej pozycji jest jeszcze Polska (589).
Diecezje, męskie i żeńskie zgromadzenia zakonne nie pozostają oczywiście bezczynne. Prowadzona jest wytężona działalność w Internecie. Przy seminariach i domach zakonach powstają internetowe radia, telewizje, profile na Facebooku. „Łowcy powołań” organizują przeróżne spotkania młodych. W tych dniach (8-10 maja) trwa w Ołtarzewie akcja „Zostań pallotynem na weekend”. Przyjechało raptem… dwóch.
Uważam jednak, iż ta konwulsyjna seria inicjatyw na nic się zda, jeśli nie dotkniemy istoty, tzn. naszej relacji z Bogiem, który powołuje.
Pewnie dlatego, myśląc o powołaniach, św. Wincenty Pallotti pisał: „Dążmy nie do tego, by było nas bardzo dużo, ale do tego, byśmy byli pełni ducha. Bo nawet jedna osoba napełniona duchem Jezusa Chrystusa wiele zdziała; i wystarczy jedna, której brak tego ducha, by spowodować wielkie szkody, nawet pośród wielu dobrych” (OOCC III, 327).
Ta mądra i konkretna wskazówka św. Wincentego jest bardzo ważna. Doświadczenie bowiem uczy, iż tam, gdzie nie stawia się na jakość (na ducha), korzyści są chwilowe. Interpretując przestrogę Pallottiego śmiem więc twierdzić, iż galopujący spadek powołań to nie kryzys, ale rezultat! Rezultat braku pociągającego przykładu, tak osobistego jak i wspólnotowego! Powołania to przecież nasza wspólna sprawa! One rodzą się w Kościele, wzrastają w Kościele i powinny być wspierane przez Kościół. Krótko mówiąc, kryzysy były, są i będą. Jesteśmy na nie skazani. Ważne, aby dostrzegać wyzwania jakie z sobą niosą i wyciągać z nich wnioski! Chodzi o to, aby postawić „na ducha”, czyli na jakość i wyrazistą tożsamość!
I jeszcze jedno. „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne” – mówi Jezus w Ewangelii na dzisiejszą niedzielę. Warto pamiętać o tej zażyłej relacji pasterz-owce. Owce znają głos pasterza. On zna owce. Poza tym, owce idą za pasterzem. To On pokazuje drogę. To On daje im życie wieczne.
Chodzi o to, aby Bogu dać się poprowadzić. Aby uznać, że nie jestem sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem. „Społeczeństwo bez Boga – lubił powtarzać papież Benedykt XVI – jest społeczeństwem, które gubi swoją miarę”.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie do września 2024 roku pracował jako proboszcz parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Obecnie pełni funkcję ojca duchownego i wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie koło Warszawy. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXVI, maj 2025