Witold Urbanowicz

Pobyć ze sobą samym. Zajrzeć w głąb siebie. Pochylić się nad sobą w ciszy, bez telefonu i bez żadnych innych bodźców.

Syn pocieszenia

Witek wie, życie go tego nauczyło, iż pocieszanie strapionych nie jest usługą czy religijną propagandą, ale uczynkiem miłosierdzia.

Wielkieś mi uczyniła / pustki…

Świat ekscytuje się śmiercią i pogrzebem angielskiego księcia Filipa.

Na próżno usiłowałem dotąd umocnić swoje słabe serce, które pożera się samo w swej jałowości.

Ukrzyżuj mnie / tak jak ukrzyżowałeś Siebie / zawieś mnie / między Niebem a Ziemią // abym mógł stać się drogą / dla innych.

Jest taka obowiązkowa szkoła, stąd mało lubiana, do której jednak – wcześniej czy później – trafia każdy z nas. To szkoła cierpienia.