Trzynasty dzień maja, od wielu lat, kojarzy mi się niezmiennie z dwiema rocznicami: zamachem na Jana Pawła II i urodzinami ks. Witolda Urbanowicza, artysty i pallotyna, który od 53 lat mieszka i tworzy w Paryżu.
Pięć lat temu, by uczcić jego 75.urodziny, wyznaczyłem sobie zadanie interpretacji jego życia i twórczości w kluczu pallotyńskim. Pisałem wtedy o nim jako o „czeladniku pragnień, pustelniku w mieście i mistrzu polifonii” (https://www.recogito.eu/witold-urbanowicz-nienasycony/).
Dziś dorzuciłbym jeszcze jeden ważny pallotyński rys, który w moim odczytywaniu Witka, nabiera coraz bardziej wyraźnych kształtów: „cierpiący pielgrzym”, którego nieustannie trawi najgorętsze pragnienie dojścia.
Słowa te zapisał w końcowej modlitwie swego testamentu duchowego św. Wincenty Pallotti: „Boże mój spraw, abym zawsze pozostawał w stanie cierpiącego pielgrzyma, którego trawi nieustannie najgorętsze pragnienie dojścia, bez możności oglądania Ciebie w Twojej chwale”.
„Ciepiący pielgrzym” – nie tylko dlatego, iż artysta sam zmaga się coraz częściej z realnym cierpieniem fizycznym i duchowym, ale przede wszystkim dlatego, iż te dwie metafory – cierpienie i pielgrzymowanie – inspirują jego malarską twórczość, prowokując odbiorcę do myślenia i zdziwienia.
Nie dziwi nic, bowiem prawdziwa sztuka nigdy nie pozostawia obojętnym. Wprowadza w misterium. Wywołuje niepokój, który stymuluje poszukiwania.
Wiciu drogi, niech Bóg sprawi, byś „zawsze pozostawał w stanie cierpiącego pielgrzyma, którego nieustannie trawi najgorętsze pragnienie dojścia”, i dzielił się owocami twojej wędrówki z nami! Krótko mówiąc: „Idź albo zdechnij!”.
Stanisław STAWICKI
PS. „Idź albo zdechnij”, to tytuł jednej z książek autorstwa ojca Jana Góry, dominikanina, w której opowiada o swoim wujku oraz innych „starych plebanach i bezpowrotnie odeszłych czasach”. Tytuł pochodzi od wypowiedzi jednego z nich, księdza Stanisława, który formowany był we Francji wedle zasady: „Marche ou crève!”, tzn. „Idź albo zdechnij”. Jeśli nie idziesz, to zdychasz!
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie do września 2024 roku pracował jako proboszcz parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Obecnie pełni funkcję ojca duchownego i wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie koło Warszawy. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXVI, maj 2025