Po jednej stronie drogi
Po jednej stronie drogi stoi ojciec
a po drugiej – matka.
Oddziela ich droga szeroka i wąska,
nieznana i rozpoznana zapachem obiadu.
Próbują podać sobie ręce, ogrzać je, przytulić,
co staje w poprzek ich intencjom?
Co zakopali w kryjówce pod domem – list miłosny,
złotą monetę, klaser ze znaczkami?
Czyje szczątki zbierali rozjechane pod kołem,
co znaleźli, a co zgubili między książkami?
Smutek gonił radość, zmienność – stałość.
Nie wystarczyło na ciąg dalszy, ziemia
wchłonęła jak gąbka ich tajemnice i dojrzałość.
Jak bańki na wodzie
Rodzimy się i znikamy jak bańki na wodzie,
– wypełnione powietrzem żyją w wieczności krótko.
Więc płynę, płynę szybko do przeciwległego brzegu,
jeszcze miejsce, jeszcze czas, aby zdążyć, zanim czar pryśnie.
W bańce kilka owadów w podróży na gapę,
tratwa dobija do portu w zatęchłej kałuży, w podłym miejscu
betonowa płyta, pety rozmiękły i drażnią nozdrza. Bańki
nie zważając na nic – zakwitają, między jedną życiową falą a drugą.
Kim one są i my kim jesteśmy? Czułymi kochankami, których czas miną,
domokrążcami kradnącymi duszę, ostatnią nadzieją na takie podróże?
Czas dzieci, czas nienawiści
Przyleciał na skrzydłach zła czas dzieci osaczonych wojną,
biegną na oślep, upadają na gruzy, tracą oczy wypalone płaczem.
Świcie! Świecie! – żołnierzu złej woli, oddam swoje ręce za okruch chleba,
łyk wody, strzelisz, kiedy podejdę? mogłabym być twoją matką, babką,
siostrą w chuście krwawej.
Kto wymyślił taki koniec świata? Bez kołysanki, zabawki, zanurzony
w mroku bawi się w chowanego z ludzkim losem, mizerne to powidoki.
Idzie cień przez drogę z bólu przegięty, trzyma dłoń wnuka, zostali sami,
pył wzniecony przez warkot samolotu faluje, płynie w szarej bieli do krainy smutku.
W złowrogiej krucjacie świat na naszych oczach traci równowagę,
mamy do czego wracać nawet, gdy przygaśnie?
Renata T. KOREK
Renata T. Korek (1962), ur. w Trzebiatowie. Poetka, pedagożka, działaczka społeczna, malarka, fotografka, menedżerka kultury, badaczka historii i tradycji regionalnej, autorka artykułów i opracowań naukowych, książek dla dzieci i tomów poetyckich. W 2012 r. ukazała się jej debiutancka książka poetycka Jechałam aleją światła. Kolejną, Kobieta, która chce być mną wydała w 2016 r. Na rynku wydawniczym pojawiły się dla dzieci Wierszowanki do poduszki (2019), Bajka o Zielonym Kocie (2021) oraz Zaczarowane Podwórko (2023). Podsumowanie swoich badań pomorzoznawczych zawarła w publikacji Prace pomorskie, cz. I etnograficzna (2021). Od początku 2022 roku publikuje swoje wiersze i zdjęcia w periodyku „Recogito” (recogito.eu). Jej wiersze o wojnie w Ukrainie (wybór) zostały wydane w ukraińskiego almanachu ART TRANSLATONICA VIII, 2023. Bohaterka i uczestniczka wielu reportaży oraz audycji radiowych i telewizyjnych. Prowadzi Trzebiatowski Ośrodek Kultury. Twórczyni wielu znanych projektów kulturalnych. Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i międzynarodowej organizacji IBBY, nagrodzona m.in.: Dyplomem Europejskim (Poczdam 2008), Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2020), nagrodą Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego PRO ARTIS za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury (2023). (profil: Encyklopedia Pomorza Zachodniego Pomeranica). Mieszka w Trzebiatowie.
Recogito, rok XXVI, czerwiec 2025