Kategoria: Sacrum profanum

Cokolwiek mi powiesz, wrócę tam jeszcze raz:
Rio dos Poetas – Rzeka Poetów – Mondego
przez Santa Clara – srebrzysty most – niesie fado z Coimbry.

Znam słowa piosenki o miłości do miasta
otulonego wzgórzami, pieszczonego słonym wiatrem,
nikt nie poznał do końca jego zaklęć, woda obmywa
łagodne stopy Olbrzyma, terkocze żółty tramwaj.

Co zostawimy w ostatnim czuwaniu,
płomień rozgrzany, niewidzialny popiół?

Czekam, kiedy zapachnie ziemia, mokra, przegniła
z kępkami zwycięskich przebiśniegów,
rojem tańczących komarów.

Na arabskim rynku kupują prawie tylko nie – biali,
w piątki i niedziele ciągną ponure torby na kółkach