„Żyjemy dłużej,
ale mniej dokładnie
i krótszymi zdaniami.
Podróżujemy szybciej, częściej, dalej,
choć zamiast wspomnień przywozimy slajdy”.
Diagnoza Wisławy Szymborskiej z wiersza pod tytułem Nieczytanie zawsze mnie „niepokoiła”. Dlatego do „slajdu” z mojej ostatniej podróży na Wybrzeże Kości Słoniowej, dołączam jedno „długie zdanie” o odchodzeniu.
Zmarły sześć lat temu pallotyn, ks. Feliks Folejewski, mój ojciec duchowny z czasów seminaryjnych, lubił powtarzać: „Nigdy nie odchodzisz, kiedy odchodzisz. Chyba, żeś nie kochał”. Dodam od siebie: Bo jeśli kochasz to, co robisz, zostawiasz ślady, a nie blizny. W rzeczy samej, istnieje ogromna różnica między pozostawianiem śladów a blizn. Blizna to cierpienie i złe emocje, których chcemy pozbyć się jak najszybciej. Ślady zaś naznaczają nas w sposób niezatarty. Zapisują w naszej pamięci wspomnienia, po które chętnie sięgamy.
W „klimacie śladów” wspominam więc moją ostatnią długą podróż do Afryki Zachodniej, z którą rozstałem się trzy dni temu. Udając się tam w pierwszych dniach grudnia 2020 roku wiedziałem, iż mój pobyt na Czarnym Lądzie nie potrwa dłużej niż rok. Tak też się stało.
To był dobry rok.
Naprawdę.
Bóg nie doświadczał mnie bardziej niż w inne lata.
Ludzie, którzy mnie kochali, nadal mnie kochają.
Niektórzy z nich bodaj nawet bardziej.
Dobiła też kolejna grupka.
Za wszystko jestem wdzięczny.
Zresztą, wszelkie dobro, w tym dobro trudne,
zawsze otrzymywałem.
Wyszarpane – było albo nie do końca moje, albo liche.
Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.
Bez jakiejkolwiek przemocy.
Z tym samym ruchem serca, które przyjmuje i oddaje.
Jak wdech i wydech.
Stanisław STAWICKI
Kowal, 8 lipca 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.W grudniu 2020 rozpoczął pracę w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej.
Recogito, rok XXII, lipiec 2021
