Powizytacyjne owoce

Przełożony generalny Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego ks. Zenon Hanas wręcza papieżowi Franciszkowi obraz księdza Urbanowicza (Rzym, 2024) ©.Dominik Gaładyk

W kanonie 628 § 1 Prawa kościelnego czytamy, że „przełożeni, ustanowieni przez własne prawo instytutu, powinni w określonym czasie wizytować domy i członków sobie powierzonych zgodnie z przepisami wspomnianego prawa własnego”.

Nasze Prawo własne (Prawo SAC) niewiele mówi o tego typu wizytacji. Jedyny numer jej poświęcony (nr 366) stypuluje, aby „w okresie swego urzędowania (6 lat) Przełożony Generalny odwiedził przynajmniej raz wszystkie prowincje, regie i wspólnoty miejscowe. Może to uczynić również za pośrednictwem któregoś ze swych radców”.

Witold Urbanowicz, Chrystus ukrzyżowany i pięciu argentyńskich męczenników (2024) ©.Witold Urbanowicz

W tym samym numerze czytamy, że tego typu wizytacje mają na celu „inspirowanie i ożywianie ustawicznej odnowy” w łonie danej jednostki.

Otóż, aby inspirować i ożywiać, trzeba niewątpliwie wsłuchiwać się w pragnienia, potrzeby i talenty współbraci. Wychodzi na to, że podczas ostatniej wizytacji kanonicznej zarządu generalnego, która miała miejsce we Francji, przełożony generalny tak „żywo rozbudzał talenty”, że jeden z najbardziej rozpoznawalnych malarzy pallotyńskich – ks. Witold Urbanowicz – w przysłowiowe „trzy dni” wymalował obraz, który dziś (10 kwietnia) trafił w ręce papieża Franciszka.

Podczas audiencji środowej dnia 10 kwietnia Franciszek spotkał się z uczestnikami Kongresu Doradczego Wyższych Przełożonych SAC, który odbywa się w tych dniach w Rzymie (8-12 kwietnia 2024 roku). Przełożony Generalny tegoż Stowarzyszenia, ks. Zenon Hanas, przekazał Ojcu Świętemu obraz pięciu pallotyńskich męczenników z Buenos Aires, którzy zostali bestialsko zamordowani za czasów panowania junty wojskowej w Argentynie. Zbrodnia ta miała miejsce w niedzielny poranek, 4 lipca 1976 roku na plebani stołecznej parafii św. Patryka. Wśród ofiar znalazło się trzech księży: Alfie Leaden, Pedro Dufau, Alfredo José Kelly; oraz dwóch kleryków: Salvador Barbeito i Emilio Jose Barletti.

Papież Franciszek z obrazem księdza Urbanowicza (Rzym, 2024) ©.Dominik Gaładyk

Ta zbrodnia do dziś nie została osądzona. Jednak dzięki kardynałowi Jorge Mario Bergoglio, dzisiejszemu papieżowi Franciszkowi, rozpoczęły się starania o beatyfikację tychże pallotyńskich męczenników. Jeden z nich, ks. Alfredo José Kelly, był dobrze znany przyszłemu kardynałowi Bergoglio, ponieważ był jego spowiednikiem.

Alfredo Kelly urodził się 5 maja 1933 roku. Po wstąpieniu do pallotynów formację odbywał w Buenos Aires i w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1957 roku. Kiedy go zamordowano, miał 43 lata i był proboszczem w parafii św. Patryka w Buenos Aires. Odpowiadał też za formację studentów, będąc jednocześnie spowiednikiem w Seminarium diecezjalnym.

I jeszcze jedno. Z okazji 40. rocznicy śmierci naszych pięciu współbraci z Buenos Aires, a było to 4 lipca 2016 roku, papież Franciszek wystosował krótkie „Przesłanie” do rodziny pallotyńskiej. Oto jego treść: „Drodzy bracia, otrzymałem prośbę o podzielenie się z Wami refleksją z okazji mszy świętej, która będzie celebrowana w 40. rocznicę śmierci Sług Bożych Alfredo Leaden, Pedro Duffau, Alfredo Kelly, Salvador Barbeito Doval i Emilio Barletti. Znałem osobiście Ks. Alfie Kelly, księdza, który żył cały w Bogu i dla Boga. Śledziłem też z bliska ich tragedię w duchu wiary, bo to jest jedyny klucz do ich życia i do ich śmierci. Upamiętnienie tych świadków może być bodźcem dla nas wszystkich. Ich życie było służbą dla innych. Nie myśleli o własnych interesach, a jako słudzy Ewangelii, starali się zawsze być tam, gdzie ich Pan, tzn. między ostatnimi. Pan Jezus, który obdarzył was powołaniem, niech wam błogosławi, a matczyna opieka Maryi Dziewicy niech was chroni” (Franciszek, Watykan, 4 lipiec 2016 roku).

Stanisław STAWICKI

Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).

Recogito, rok XXV, kwiecień 2024