Wielu potrzebuje wiernych posłańców Wincenty Pallotti, którzy będą nieśli jego przesłanie o ożywianiu wiary i współpracy duchownych ze świeckimi. W natchnieniu kapłan doprowadził do założenia Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego działającego w świecie już niespełna 200 lat, za trzynaście lat okrągła rocznica, lecz cóż można by zdziałać dobrego, gdyby nie pojedynczy ludzie z wytrwałością niosący w swoim środowisku światło Ewangelii, potrafiący przygarniać innych i gromadzić przy Stajence Betlejemskiej, rozjaśniać twarze i serca radością kolędy, lotnością metafory.
Jednym z posłańców konsekwentnie realizujących podstawowe zamierzenia budowania wspólnoty duchowej w ramach „Dialogów Poetyckich” jest w Poznaniu poeta Andrzej Sikorski, który – biorąc na warsztat piękno strof – przygotowuje od wielu lat książkę poetycką z tematem Bożego Narodzenia. Właśnie 16 grudnia 2022 roku w Liceum VII im. „Dąbrówki” przeżywaliśmy otwieranie wersów i świątecznych intencji z życzeniem pokoju i nadziei. Tomik liczący 112 stron pod tegorocznym tytułem wziętym z wiersza młodej autorki Grażyny Olszewskiej Jest jakby trudniej od poprzednich świąt pełni od XXX lat rolę bożonarodzeniowej antologii wydanej przez Wydawnictwo „Flos Carmeli”, na którą składają się wiersze nauczycieli i bibliotekarzy, uczniów, absolwentów, sympatyków szkoły oraz zaproszonych na łamy poznańskich, krajowych i zagranicznych poetów, a dotację na druk zapewnia Rada Rodziców LO VII.
Nie sposób zacytować choćby po jednej strofie każdego z autorów, przedstawię zatem kilka refleksji zawartych w wierszach: „Kogo to obchodzi,/ że Bóg przychodzi… / Kto dojrzy Go / w zabieganiu, / przygotowaniu…” (Anna Witczak-Noj puentuje tak: „W końcu nic nie zrobię / i zobaczę Go w Tobie”). Robert Ślotała pisze o kobiecie zdążającej do schronu, by urodzić dziecko „pod dziurawym niebem”. Sławomira Sobkowiak-Marczyńska radzi, by „posklejać kolorowe łańcuchy / z dobrych słów/ i otulić nimi wszystkich”. Danuta E. Dachtera prosi czytelników, by starali się pozostać „po właściwej stronie mocy/ w pięknie i dobroci trwać”, a Maciej Krzyżan przestrzega, że „kurczy się/ czas dla nawrócenia”. Siostra Ines Krawczyk MChR w imieniu tych, którzy nie nadążają za powinnościami i pragnieniami pisze tak: „Stoję w drzwiach stajenki i żalę się przed Tobą,/ że jestem spóźniony, bo świat mi skrzydło/ skradł…”
Andrzej Sikorski opowiedział w wierszu o sąsiedzie z dzieciństwa, który w Wigilię karmił w zapamiętaniu ptaki-anioły świątecznymi potrawami przed domem i zmarzł przy tym mocno, aż pogotowie musiało go ratować. Maria Dolata przypomniała, że najważniejsza jest „czuła obecność” nawet w najtrudniejszy wojenny czas. Wiersze Małgorzaty Mikos z życzeniem świątecznym znamy już ze strony „Recogito”, warto zatem wspomnieć, że to ona opracowuje graficznie od kilkunastu lat tomik z okładką, obecnie w tonacji srebrzysto-błękitnej.
Dzięki uprzejmości Dyrektora LO VII Pawła Kozłowskiego i pani Anity Dałkowskiej, która zadbała o sprawy organizacyjne, Pedagogom, Uczniom i Absolwentom wszyscy Uczestnicy i Goście wieczoru biesiadowali i kolędowali jak w domu. Niektórzy autorzy z kraju i zagranicy czują się mocno związani z tą uroczystością i promocją świątecznej antologii – w tym roku najdalej miała i przyjechała z Niemiec Barbara Petra Becker z mężem, tylko na te 3 godziny spotkania!
Dziękuję za zaproszenie na łamy i promocję, gościnę, poczęstunek prawdziwie świąteczny. Niech nam towarzyszy przesłanie z tytułowego wiersza: „idzie świąteczność/ i na chwilę stanie się znów radośniej”. Wincenty Pallotti byłby z Was dumny, bo jesteście dobrymi, wytrwałymi posłańcami z Waszym przewodnikiem poetą Andrzejem Sikorskim, nie czynicie tego okazjonalnie, lecz dla spotkania, rozwoju, czynienia dobra i cierpliwego budowania wspólnoty. Interesujące jest to, że uznani poeci chętnie tu przysyłają wiersze i publikują obok debiutantów, przypominane są także utwory zmarłych autorów, w ten sposób toczy się rozmowa pokoleń, doświadczeń, tradycji, wrażliwości, stylu, bo – dopowiem od siebie – „tak się oto dokonuje najprawdziwsza uroczysta godzina,/ o której nic nie wiedzą ci, co oczekują w święta/ tylko kupionych w sklepie prezentów.”
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, autorka prozy dokumentalizowanej i szkiców literackich Niedosyt poznawania (2018). Publikuje na łamach „Toposu”, „Twórczości”, „Frazy” (cykl: W pamięci, w odbiciu). Ostatnio ukazał się wybór jej wierszy W cieniu przelotnego trwania (WBPiCAK, 2021) i tomik Liryki przedostatnie (Flos Carmeli 2022). Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXIII, grudzień 2022
