Autor: Re/cogito

Długo jeździłem tą samą trasą tam i z powrotem, czytałem od nowa te same książki, żeby znaleźć potwierdzenie, że mój los musi być samotną wędrówką.

Najważniejsze słowa trzymam głęboko ukryte na wyjątkową chwilę, która jeszcze nie nadeszła.

Wędruję śladami dziadka przesiedlonego po wojnie z ziemi przemyskiej na pomorską wieś, jego ślady odczytuję z pejzaży łąk, z ruin porzuconych domostw, z milczenia tych, którzy tam jeszcze w opłotkach pozostali, by doczekać końca.