Kilka dni temu przeczytałem na rzymskim portalu Sióstr Pallotynek ciekawy artykuł autorstwa jednej z nich, siostry Bazylii Jacob z Tanzanii. Opowiada w nim historię pewnej Masajki, Rebeki Ndiuni, która niespełna rok temu złożyła pierwsze śluby w zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, stając się tym samym pierwszą pallotynką pochodzącą z wiernie strzegącego własnej tradycji i kultury plemienia Masajów.
Otóż, zgodnie z masajskim zwyczajem, każda kobieta przeznaczona jest do zamążpójścia, macierzyństwa oraz opieki nad rodziną i stadem bydła. Wszystko to, włącznie z nią, jest własnością męża i całej wspólnoty. Masajowie, podobnie jak wiele innych plemion zamieszkujących Kenię i północną Tanzanię praktykują poligamię. Ani misjonarzom, ani władzom kolonialnym nie udało się „wyplenić” starej afrykańskiej tradycji, wedle której bogactwo mierzy się nie tylko wielkością stada, ale również liczbą żon i dzieci. Tak też Masajowie w wydaniu męskim mają zazwyczaj kilka żon, które negocjują – płacąc za nie posag – zaraz po ich urodzeniu.
Nasza bohaterka, Rebeka, nie była zwolniona z tej tradycji. Ojciec ma 4 żony i 23 dzieci. Wiedząc jaka przyszłość ją czeka, w wieku 11 lat uciekła z rodzinnego domu. Dzięki Opatrzności Bożej trafiła pod opiekę zakonnic (Sióstr Pasjonistek od św. Gemmy Galgani), które umożliwiły jej edukację. Siostry prawie przez 10 lat troszczyły się o nią i wspierały w przezwyciężaniu wielu trudnych sytuacji, przez które musiała przejść. Tam też rodziło się jej zakonne powołanie.
Pewnego dnia Rebeka spotkała siostrę Dorotę, pallotynkę. Od tego spotkania rozpoczęła się duchowa podróż, która zaprowadziła Rebekę w progi sióstr pallotynek. 7 grudnia 2020 roku w Arusza (Tanzania), wraz z czterema innymi pallotynkami, Rebeka złożyła pierwsze śluby zakonne. Zaś 23 maja tego roku, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, pojawiła się po raz pierwszy jako zakonnica wśród swojego ludu – Masajów z Kiteto. Ubrana w biały habit, w towarzystwie kilku sióstr ze wspólnoty, stanęła wśród swoich najbliższych, by razem z nimi dziękować Panu Bogu za dar powołania.
Uroczystej mszy świętej przewodniczył ksiądz Oleserian, krewny siostry Rebeki, również Masaj. W uroczystości wziął udział tłum gości ciekawy odmiennej historii jednej z nich. Po mszy świętej siostra Rebeka opowiedziała drogę swego powołania wyrażając radość ze służby Bogu w życiu zakonnym. Ojciec i dziadek udzielili jej błogosławieństwa przyrzekając, iż odtąd nie zabronią żadnemu ze swoich dzieci, aby podążało za wybranym przez siebie powołaniem. Siostra Rebeka otrzymała tradycyjne prezenty: cztery krowy, dwie kozy i dwie owce. Tego dnia, na wspólne biesiadowanie, przyrządzono dwa cielaki i kilka kóz. Nikt nie odszedł głodny.
Tym sposobem do rodziny pallotyńskiej, której założyciel pozostawił w spadku promowanie „drogocennej rozmaitości w Kościele”, dobiło kolejne afrykańskie plemię Masajów. Chwalcie Pana wszystkie narody, wysławiajcie Go wszystkie ludy!
Stanisław STAWICKI
Jamusukro, 11 czerwca 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.W grudniu 2020 rozpoczął pracę w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej.
Recogito, rok XXII, czerwiec 2021
