Niektórzy twierdzą, iż znany wszystkim świat polityki jest tylko fasadą, za którą uwijają się wszechwładni niemal manipulatorzy. Autorzy owej teorii spiskowej utrzymują ponadto, że fasadowość nie dotyczy tylko świata polityki, ale i hierarchii Kościoła. Tutaj zaś obowiązuje następująca interpretacja: papież oficjalny „biały” – bo ubrany na biało, jest tylko marionetką w ręku „papieża czarnego”, ubranego na czarno, sprawującego realną władzę nad Kościołem, a którym jest generał jezuitów. Od kiedy jezuici doczekali się swojego, jak najbardziej oficjalnego, „białego papieża”, sprawy się nieco skomplikowały, choć niektórzy autorzy teorii wielkiego spisku zostali jeszcze bardziej umocnieni w swych przekonaniach, tym bardziej, iż aktualny generał jezuitów, jest również „wywrotowym” Latynosem.
Nie wiem, czy wyjaśniono już wpływ owych manipulatorów na abdykację Benedykta XVI, ale wiem, iż Benedykt XVI („biały papież”), dokładnie 11 lutego 2013 roku, w święto Tej, którą św. Bernadetta Soubirous nazywała „Białą Panią”, ogłosił rezygnację ze swego urzędu, z którego oficjalnie ustąpił 28 lutego 2013 roku o godz. 20.00. Jego dymisję porównywano wtedy do przysłowiowego gromu z jasnego nieba, a w komentarzach na temat przyczyn tejże decyzji nie brakowało oczywista uwag, że stan zdrowia nie był jej bezpośrednim powodem, lecz pretekstem.
Na dzień dzisiejszy, wiele kwestii związanych z ustąpieniem „białego papieża” specjaliści od prawa kościelnego uważają ciągle za niewyjaśnione. Na przykład: jak zwracać się do papieża, który ustąpił? Zwrot „emerytowany papież” – „papa emerito”, uważany jest za kontrowersyjny! Albo: jak powinien się ubierać papież emeryt? W papieską biel czy raczej w kardynalską czerwień, bo do tej rangi powrócił!
Gdy cztery lata temu, poruszony faktem, iż wielu Włochów, i nie tylko, dopytuje jak papież emeryt spędza ostatnią fazę swojego życia, Benedykt XVI odpowiedział: „Mogę tylko powiedzieć, że podczas gdy powoli nikną moje siły fizyczne, wewnętrznie znajduję się na pielgrzymce do domu. To dla mnie wielka łaska, że na tym ostatnim odcinku mojej dość trudnej drogi jestem otoczony miłością i dobrocią, której wcześniej nie mogłem sobie wyobrazić”. Jeśli ktoś kiedyś towarzyszył człowiekowi w jego zbliżaniu się do śmierci, ten wie, co to znaczy!
I jeszcze jedno. Lourdes. O tym małym miasteczku, leżącym u stóp Pirenejów, zrobiło się głośno dzięki Matce Bożej. Osiemnaście spotkań Bernadety z „Białą Panią” zaczęło się 11 lutego 1858 roku, a zakończyło 16 lipca tegoż samego roku. Od pierwszego uzdrowienia, które miało miejsce 1 marca 1858 roku, do Lourdes napływają nieprzerwanie chorzy. Spodziewają się nie tylko uzdrowienia ciała, ale szukają też sił do znoszenia cierpienia. Związek chorych z pirenejskim sanktuarium spowodował, iż w 1992 roku Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego, a na jego datę wybrał właśnie dzień pierwszego objawienia Matki Bożej w Lourdes. Aż dwa razy, w tej prawie 30-letniej historii Światowego Dnia Chorego, główne uroczystości miały miejsce w bazylikach, nad którymi pieczę sprawują pallotyni. Najpierw u Matki Bożej Pokoju w Jamusukro (w 1995 roku), a dokładnie 10 lat później, w stolicy Kamerunu, Jaunde, w bazylice Matki Bożej Królowej Apostołów.
Stanisław STAWICKI
Jamusukro, 11 lutego 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.W grudniu 2020 rozpoczął pracę w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej.
Recogito, rok XXII, luty 2021
