W tradycji pallotyńskiej, każdego dnia, modlimy się za zmarłych psalmem 130: „Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, o Panie, wysłuchaj głosu mego!”. W ten sposób użyczamy głosu, tym którzy odeszli. To tak jakby oni sami wołali do Boga: „Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?”.
Nasza modlitwa za zmarłych współbraci, to również wyraz wdzięczności w stosunku do nich. W ten sposób spłacamy im dług za ich apostolskie zaangażowanie i poświęcenie.
W tym kontekście myślę o zmarłym 1 sierpnia 2021 roku księdzu Hubercie Sosze, niemieckim pallotynie o polskich korzeniach.
Ksiądz Hubert Socha urodził się 21 lipca 1933 roku w Głuchołazach na Dolnym Śląsku (w Rzeszy Niemieckiej miejscowość nazywała się Ziegenhals). Doskonale rozumiał język polski i nieźle sobie radził w mówieniu tymże językiem. Po II wojnie światowej część jego rodziny, którą każdego roku odwiedzał na rowerze, pozostała na Śląsku. Druga część zainstalowała się w Niemczech. Tam Hubert poznał pallotynów i do nich wstąpił. 16 lipca tego roku obchodził 60.rocznicę święceń kapłańskich.
Ksiądz Socha był długoletnim profesorem prawa kanonicznego na pallotyńskim papieskim wydziale teologicznym w Vallendar (Niemcy). Gdy przeszedł na emeryturę, całą swoją wiedzę, pasję i świętość życia zainwestował w służbę charyzmatowi pallotyńskiemu. Jest, między innymi, autorem monumentalnego komentarza do Prawa Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pozycja licząca 910 stron ukazała się w 2002 roku), na którym wychowały się liczne zastępy pallotynów oraz uzasadnienia historyczno-prawnego: Charyzmat św. Wincentego Pallottiego: początki, rozwój i tożsamość, na bazie którego Stolica Święta erygowała w 2003 roku Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, zatwierdzając jednocześnie jego Statuty”.
Niestrudzone wysiłki księdza Huberta w celu zrozumienia charyzmatu i dziedzictwa prawnego Zjednoczenia i Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego uczyniły z niego „eksperta pallotyńskiego”. Tak go zresztą wszyscy nazywaliśmy, i w takiej roli pojawiał się na wszystkich zebraniach i kongresach zarówno Zjednoczenia jak i Stowarzyszenia.
I ja obficie korzystałem z jego mądrości i świętości. Przez kilka lat spotykaliśmy się przynajmniej raz w roku. Najczęściej w Rzymie na różnego rodzaju zebraniach i sesjach formacyjnych. Dołączam kilka zdjęć z tychże spotkań. Większość z nich jest mojego autorstwa.
„Rodzina pallotyńska wyraża głęboki smutek i wdzięczność temu świętemu pallotyńskiemu kapłanowi” – napisał na twitterze Generał pallotynów. W rzeczy samej, ks. Hubert Socha był nie tylko znakomitym znawcą prawa kanonicznego i charyzmatu pallotyńskiego, ale nade wszystko nauczycielem autentycznej chrześcijańskiej drogi do świętości. Niech Aniołowie zawiodą go do raju, czyli na spotkanie z Bogiem, którego pragnął, szukał i kochał całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem.
Stanisław STAWICKI
Warszawa, 3 sierpnia 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie. Od grudniu 2020 do lipca 2021 pracował w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej. We wrześniu 2021 rozpoczyna pracę w parafii Świętego Jakuba i Świętego Krzysztofa w Paryżu.
Recogito, rok XXII, sierpień 2021
