W niedzielnym rozważaniu przed modlitwą Regina Caeli, papież Franciszek wspomniał o wyniesieniu na ołtarze Pauliny Marii Jaricot (1799-1862), założycielki Dzieła Rozkrzewiania Wiary. Określił ją jako kobietę odważną, wrażliwą na znaki czasu i obdarzoną uniwersalną wizją misji Kościoła.
Kim była Paulina Jaricot? Była córką bogatego przemysłowca, właściciela fabryki jedwabiu. Jej dzieciństwo naznaczone było rewolucyjnym terrorem, a dorastanie – porewolucyjnym rozkładem moralnym. W wieku 17 lat doświadczyła swoistego rodzaju „nawrócenia”. Pełna młodzieńczego zapału, zakasała więc rękawy i podjęła się karkołomnej misji odnowy zlaicyzowanego społeczeństwa w Lyonie. Swoją drogą, Lyon zapisał się w historii jako drugi najważniejszy ośrodek kontrrewolucji. Stał się Wandeą południa. Tamtejsi powstańcy przetarli więc Paulinie ścieżkę do odbudowy chrześcijaństwa we Francji.
Niestety, poza Lyonem, Paulina Jaricot pozostaje wciąż nieznana w kraju Galów. Mały przykład. W ubiegłą środę mówię do francuskiego księdza, który dożył sędziwego wieku, iż w najbliższą niedzielę w Lyonie będzie ogłoszona błogosławioną Paulina Jaricot. – „Nigdy o niej nie słyszałem” – reaguje. Opowiadam więc o jej zaangażowaniu na rzecz misji, tak finansowym jak i duchowym, skąd „Żywy Różaniec”, którego jest inicjatorką. – „A tak?! – dziwi się. – Ta forma modlitwy nie przyjęła się jakoś wśród nas (Francuzów)”.
Prawdziwe, choć nie do wiary, tym bardziej, iż zainicjowany w 1826 roku „Żywy Różaniec”, w samej tylko Francji – jeszcze za życia Pauliny – liczył ponad 2 miliony „współpracowników duchowych”, którzy na zmianę odmawiali dziesiątki w sposób ciągły.
Należy też dodać, iż w XIX wieku, Lyon stał się – również dzięki Paulinie – największym na świecie centrum informacji o misjach, a to dzięki uruchomieniu przez nią biuletynu poświęconego dziełu rozkrzewiania wiary. W istocie, aby zmobilizować swoich darczyńców, Paulina uważała, iż muszą być oni na bieżąco informowani. Tak więc w zamian za wsparcie materialne i duchowe, misjonarze z krańców świata byli proszeni o regularne przesyłanie wiadomości o swoich misjach, co miało przyciągać nowych sympatyków i inspirować nowe powołania misyjne. (Warto wiedzieć, iż brat Pauliny, Phileas Jaricot, był księdzem, członkiem Paryskiego Stowarzyszenia Misji Zagranicznych.) Od 1822 roku listy te były publikowane w formie przeglądu pod tytułem „Nowości z misji”. W 1825 roku, biuletyn został przekształcony w „Analekta Rozkrzewiania Wiary”. Początkowo nakład pisma wynosił 10 tysięcy egzemplarzy. W kolejnych latach sprzedawany był już we Francji w liczbie 40 tysięcy egzemplarzy! Był to bezprecedensowy jak na tamte czasy sukces, który pozwolił na informowanie francuskich czytelników. Więcej, korzystało z niego wielu badaczy i naukowców, gdyż przesyłane z misji informacje były wyjątkowe nie tylko z „kościelnego” punktu widzenia, ale także geograficznego i etnologicznego.
Choć Paulina zmarła w samotności i pogrążona w długach, trudno nie zachwycić się tą świecką kobietą, która dzięki swemu zaangażowaniu na rzecz rozkrzewiania wiary przekroczyła czas i granice! Czy jej beatyfikacja, która zgromadziła w Centrum kongresowym Eurexpo w Lyonie ponad 12 tysięcy uczestników, ożywi też wiarę i rozpali miłość najstarszej córy Kościoła?
Stanisław STAWICKI
Paryż, 25 maja 2022 roku
P.S. O relacjach Jaricot-Pallotti traktował mój tekst: To było w czerwcu. O spotkaniu dwojga świętych myślących „powszechnie” (recogito.eu)
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXIII, maj 2022
