Irenie Knapik-Machnowskiej
Wędrowała w myślach do miejsc,
jakie znała z albumów, filmów o sztuce,
długo rysowała plany wędrówek – i w końcu
XX wieku w lipcowy poranek stanęła nad
Sekwaną, gdy szerzej otwarto granice.
Poetka z pomorskiego miasteczka,
znad kilku rzek: Regi, Narwi, Motławy
na stopniach Sacre-Coeur westchnęła –
tu też jest moja duchowa ojczyzna, ślady
Norwida, Apollinaire’a, Chopina, miejsce,
do którego będę wracała. Zanurzyła stopy
w fontannie i pisała kartkę z podróży
do sędziwego poety (więzień, przesiedleniec,
nie ufał nikomu i dopiero w paryskim
pallotynów domu opowiedział znów
tajemniczą życia swego historię).
Wracając z bulwaru, rozważała, co było,
czego nie doznała, co może być odrzucone,
a co powierzone wersom – z nostalgią
wypatrywała cieni na tratwie rozświetlonej
lampionami. Łaknęła tego – dzielenia się
radością i chlebem niczym uczestnicy
kolacji na wodzie, na oczach
całego miasta.
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury. Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXIV, lipiec 2023
