Tag: Renata T. Korek

Starość to boskie światło, początek wędrówki

Więcej Tak dawno nie tańczyłam – i inne wiersze

Odradzam się po stokroć nad skalistym wodospadem,
– zmywa ze mnie trud i winy.

Więcej Odrodzenie – i inne wiersze

Dotknij, zobacz jak miękko zapada się ziemia,
spopielałe grudy głoszą zwycięstwo nad śmiercią.

Więcej Popielata sukienka, popielaty dom

Matki w kontemplacji, matki utraty
– piety z białego marmuru, tuszu, tempery,
z tałesu, płótna cienkiego, lipowe.

Więcej Piety przede mną

Ludzie chodzą jak chcą, byle do przodu,
kroki wysokiego i niskiego, szczupłego i grubego
krzyżują się na chodniku, ruchomych schodach

Więcej Ludzie chodzą jak chcą

Niobe, córko Tantala, Niobe żono Amfiona

Więcej Niobe, córko Tantala

Jechałam pociągiem przez zimowy krajobraz

Więcej Jechałam pociągiem przez zimowy krajobraz