W jedynej powieści Oscara Wilde`a natrafimy na taki fragment: „Nowy styl w sztuce, nowy sposób patrzenia na życie, którego dziwnym bodźcem była sama obecność drugiego człowieka, nieświadomego swej roli; ten niemy duch, co w leśnym przebywa mroku, niepostrzeżenie przez otwarte kroczy pola i ukazuje się jak driada, nagle a bez lęku, ponieważ w duszy tego, co go szukał, zbudziła się cudowna moc widzenia, której jedynie cudowne odsłaniają się rzeczy. Kształty i kontury stają się coraz bardziej subtelne, nabierają pewnej symbolicznej wartości, jakby same były przykładami innej doskonałej formy, której odbicie wcielają w życie. Jakie to wszystko niezwykłe!”.
Więcej Dwugłos o tomiku Teresy TomsiTag: Teresa Tomsia
Zagubione, odnalezione
Wczytując się w wiersze Wiesława Trzeciakowskiego zebrane w tomiku Religioso* (2016) można odnieść wrażenie, że najważniejsze dla poety z Bydgoszczy jest rozprawianie się z mitem…
Więcej Zagubione, odnalezioneMaciej Niemiec (1953-2012)
Od początku twórczej drogi w patrzeniu poety na rzeczywistość ważne były zapachy i cienie, intrygowała go gra światła i ciemności, a także bliska obecność kobiecego ciała nadająca sens przemijaniu, obraz piękna, którego nie sposób opisać, zatrzymać, znaleźć ostateczną odpowiedź.
Więcej Maciej Niemiec (1953-2012)Z szarego notatnika (1)
Dni jesienne w Stawisku rozpoczęły się tego roku słonecznie, jednak zanim liście na gałęziach zbrązowiały i skurczyły się od zimna, nadciągnęła kilkudniowa mżawka. Wiekowe lipy…
Więcej Z szarego notatnika (1)Wiersze Teresy Tomsi
W jesiennej mgle labirynt paryskich ulic.
Cień zbliża się do bramy w głębi rue Borromée
powłócząc nogami sunie ciemnym korytarzem
prosto w świetlisty okrąg podwórza.
Czyja to łza? Poetyckie pytania Wojciecha Kassa
Wrażliwość, wyobraźnia, słowa, z tego buduje poeta, stawia dom, w którym znajdzie schronienie każdy, kto wędruje w poszukiwaniu odpowiedzi ostatecznej, nie pomijając przygodnych żab, zajęcy, zawilców, fiołków, pytań synów nad grobami przodków, wszak młodzi chcą nazwać świat po swojemu, inaczej go zapamiętać i zapisać.
Więcej Czyja to łza? Poetyckie pytania Wojciecha KassaTajemnica wierszy „użytecznych i prostych”
Poeta patrzy, obserwuje i notuje, nie rozstaje się z „zeszycikiem”, bo wszystko wydaje mu się godne zauważenia, nawet najbardziej zwyczajne zdarzenia i konwencjonalne zachowania mają szansę znaleźć odbicie w kamerze jego oka, w strukturze zdania, a jego poetycki język przemienia się i ubogaca wraz z nowym doświadczeniem.
Więcej Tajemnica wierszy „użytecznych i prostych”