Kilka lat temu (12 czerwca 2015 roku) przemawiając do księży związanych z Międzynarodowym Ruchem Odnowy Charyzmatycznej, papież Franciszek powiedział: „Maryja jest znacznie ważniejsza od apostołów”!
Słowa te przychodzą mi na myśl w przeddzień święta Królowej Apostołów, patronki Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Faktycznie, zachęcając do uczestnictwa w założonym przez siebie Zjednoczeniu, Wincenty Pallotti tak pisze: „Maryja, aczkolwiek nie obdarzona godnością kapłańską, tak dalece się poświęciła dziełom dla większej chwały Boga i zbawienia dusz, że swymi zasługami przewyższyła Apostołów, stąd też Kościół słusznie Ją pozdrawia jako Królową Apostołów” (WP I, 239).
Całą duchowość dotyczącą Królowej Apostołów, św. Wincenty Pallotti wyraził w obrazie namalowanym z jego inspiracji w 1848 roku dla kościoła Najświętszego Zbawiciela na Fali w Rzymie. Namalowanie obrazu powierzył włoskiemu artyście Serafino Cesaretti, który zanim zamówienie przyjął, poprosił niemieckiego malarza Fryderyka Overbecka (1789-1869) działającego w tym czasie w Rzymie, o wykonanie „inspirującego” szkicu do tegoż obrazu. Tak też się stało. Szkic został wykonany w formacie kartki A4.
Malując obraz o bardzo dużych rozmiarach (158/256), Cesaretti wzorował się zarówno na szkicu Overbecka, jak i na wskazaniach Pallottiego, któremu zależało, by obok Maryi i Apostołów znalazły się w Wieczerniku również dwie kobiety, o których mowa w Dziejach Apostolskich. Według zamysłu Wincentego, symbolizują one powołanie ludzi świeckich do apostolstwa.
Przez około 30 lat obraz ten wisiał w głównym ołtarzu kościoła SS. Salvatore in Onda. Po dokonaniu renowacji kościoła i wybudowaniu baldachimu nad ołtarzem (1876 rok) obraz stał się mało widoczny, dlatego przeniesiono go w inne miejsce Domu Generalnego. Ostatecznie, w 1935 roku wylądował w nowo wybudowanym kościele pod wezwaniem Królowej Apostołów przy Via Ferrari w rzymskiej dzielnicy Prati. Tam pozostał po dzień dzisiejszy.
Zakończę sentencją jednej z modlitw Pallottiego do Królowej Apostołów: „Królowo Apostołów, tytuł ten oddając Tobie cześć, mnie dodaje odwagi”.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXV, maj 2024
