*
W tej wojnie
Rosja wniosła
poczucie grozy
na ukraińską ziemię
*
Znikają kolejne miasta
wsie mosty Ukrainy
trupy rozkładają się
na ulicach zalegają
parki i skwery
*
Wojsko rosyjskie
dewastuje domostwa
urodzajne pola obsiane
żytem pszenicą z której
i w moim kraju chleb
wypiekano
*
Mieszkańcy Mariupola
umierają z głodu osaczeni
przerażeni okrucieństwem
żołnierzy chowają się
w ciemnych piwnicach
schronach bez okien
pod gruzami
*
Bomby i zdalne rakiety
spadają na szkoły i szpitale
z których pospiesznie
wynoszone są rodzące kobiety
niszczone są żłobki
place zabaw i przedszkola
z bawiącymi się dziećmi
teatry gdzie się schroniły
*
Okupant z maniakalnymi
planami podboju
niweczy granice sąsiadów
narusza wewnętrzny
i zewnętrzny spokój
burzy wszelki porządek
każdej rodziny
*
Czy obywatele Europy
mogą spać spokojnie
gdy sąsiedni kraj walczy
o przeżycie kolejnego dnia
pod ostrzałem
Czy zapewnienie uchodźcom
schronienia i pożywienia
zwalnia nasze sumienie
od pomocy bardziej
aktywnej
*
Czytamy ogłoszenia
nekrologi komunikaty
o zagubionych dzieciach
w pożodze wojennej
o bezradnych starcach
konających przy drodze
*
Gigantyczne zniszczenia
to zbrodniczy plan
oszalałego z nienawiści
dyktatora
nikczemni najeźdźcy
plądrują okradają sklepy
domy mieszkalne
zabijają ranne dzieci
gwałcą kobiety i dziewczynki
ich płacz
odbiera mowę
*
Każde rozpaczliwe
świadectwo
i wołanie o pomoc
ze strony Kijowa
rozliczy kiedyś Bóg
*
Cierpienie wdów
tracących mężów
łzy matek opłakujących
córki i synów zaginionych
poległych w walce
obciąża sumienie
Rosjan grabiących
mienie sąsiadów
*
Wojna sumień
jest już w nas
oburzonych
bezradnych
czekających na cud
z poświęcenia Rosji
i Ukrainy przez
Ojca Świętego Franciszka
*
Niebawem i my
będziemy prosić
o chleb i dom
jeśli zdecydowanie
nie pomożemy póki czas
duchowo i materialnie
oblężonej Ukrainie
Gdańsk, 3 kwietnia 2022 r.
IRENA KNAPIK-MACHNOWSKA
Irena Knapik-Machnowska – ur. w 1949 r. w Bierzwnicy. Poetka, dziennikarka. Absolwentka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Mieszkała w Świdwinie, następnie w Ostrołęce, gdzie redagowała stronę „Irena radzi” w Tygodniku Ostrołęckim. Autorka tomików wierszy, m. in. Nie dla wszystkich (wstęp Piotra Kuncewicza, 1981), Ostatnie drzwi (1984), W sidłach (1985), Na środku świata (1999), Na progu dnia (2004), Sonata gdańska (2011), Nowy zapis (2011), To Tu (2021). Pomysłodawczyni i współtwórczyni Salonu Literackiego, który prowadziła z Edwardem Kupiszewskim w Galerii Ostrołęka (1994-2000). Od 2004 roku mieszka w Gdańsku.
Recogito, rok XXII, kwiecień 2022
