Cmentarze odwiedzam tylko w dni słoneczne
Cmentarze odwiedzam tylko w dni słoneczne.
Mam wtedy z sobą jasność istnienia
przeciw niejasności nieistnienia.
Gwar światła przeciw milczeniu ciemności.
W południe łatwiej mi pojąć
konieczną kolejność rzeczy –
obecność
ponad nieobecnością.
Wtapiam się w pejzaż przemijania
z nadzieją,
że mam dokąd pójść.
Bliżej
Wybacz, Tato, że nie dotarłam dziś
na górczyński cmentarz i w Dzień
Zaduszny pozostałeś samotny.
Niedługo przyjdę i opowiem
o czerwonej jarzębinie,
co wrosła w widok
na podwórze.
Lubiłeś patrzeć: jak dojrzały owoc
chwyta sroka i na pobliski klon ucieka,
jak winorośl kruszy suche łodygi,
a wiatr, obrócone w proch,
w pole niesie.
W poleconym liście tchnienia
zamykam wszystko, co się zdarzyło –
naszą niepojętą jasność trwania
w chwilach łagodnych
jak Twoje ostatnie spojrzenie.
Przedzieram się wciąż ku Tobie
wśród kresowych legend, zakurzonych
notatek, pieśni, wiązanek i świec,
by móc stanąć bliżej –
znów doznać wspólnej obecności.
Poznań-Górczyn, 2012
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury, autorka tekstów pieśni i piosenek. Publikowała w pismach literackich „Tygiel Kultury”, „Topos”, „Fraza”, „Recogito” i in. W tłumaczeniu na j. niemiecki i francuski ukazał się wybór jej wierszy Schöner – Piękniejsze – C’est plus beau (2000). Ostatnio wydała tomik Kobieta w kaplicy (2016) i szkice literackie Niedosyt poznawania (2018). Pochodzi z rodziny o kresowym rodowodzie. Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXI, listopad 2020
