i cóż panie kolego
rano coraz częstszy dylemat
stawiać najpierw prawą
czy może lepiej lewą stopę
z postojem w przysiadzie
czy od razu w wyprost
kilkunastominutowy rozruch
powoli
stopniowo
wychodzenie do ludzi
a potem cierpnie kark
bolą plecy
i te tabletki połknięte
niepołknięte wstydliwe
kłopoty z pamięcią
no i cóż panie kolego
niegdysiejszy supermanie
pogromco serc niewieścich
jest nadzwyczaj banalnie
latka lecą
nic wielkiego
się nie wydarza
22-23 listopada 2022 r.
zatracenie
z Paula Celana
wrzesień i październik przemknęły niezauważenie
tyle straciliśmy tymczasem nad chorą europą
niż denise i wielkie śnieżyce jestem niczym kamień
na zapadłym policzku nocy i toczę się z łożyska
do łożyska szukając siebie ty nie jesteś
kamieniem moje serce nie zasługuje
nie zasługuje na twoje
i nie jesteśmy jedno
toczę się
toczę się coraz mniejszy
coraz bardziej mnie
nie ma
24 listopada 2022 r.
wiersz pacyfistyczny
szept cichutki
cichutki
łomot
łomot pomieszanych języków
przebiegłych nastawniczych historii
toczy się
toczy się koło
a my cóż
cóż my bezgłośni
wygnańcy z lepszego świata
na wschodzie
na zachodzie
bez zmian
13 grudnia 2022 r, w 293. dniu wojny
Maciej KRZYŻAN
Maciej Krzyżan (1965 – ), poeta. Opublikował kilka zbiorów wierszy, ostatnio tomik 33 wiersze albo powidoki (2021). Mieszka w Gnieźnie.
Recogito, rok XXIII, grudzień 2022
