Sacrum profanum – Strona 2

Nazywam się Mela Muter, samotna wśród obrazów,
każdy dosiądzie swojego losu krzywdzącego.

Idzie Róża ulicą (piosenka)

Idzie Róża ulicą, zamyślona, pochmurna,
patrzą ludzie w jej oczy, mówią: ona jest durna.

Któregoś dnia, na cmentarzu postawiła ławeczkę.

Co tak pachnie, niewidome światło gra strunami zieleni,
Odchodzisz? Zapisałeś w ogrodzie swoją ziemską chwilę.

Zanim nadejdzie jasność, świętuję
oczekiwanie – przedświt sprzyja
niewidzeniu, gdy czyha nieznane,
na próżno wołać.

Nadszedł dzień, kiedy trzeba było zrobić porządki w szufladce

Nadeszła pora na szczypawki, w rękawie swetra,
świeżym praniu, kamieniu wśród trawy.