Sacrum profanum – Strona 3

Nowiny przychodzą zwykle późno,
gdy nie ma nikogo pod dawnym adresem.

Tren 1

Wielkieś mi uczyniła / pustki…

Nie mam już wiele czasu, by pytać.

Zmęczyły mnie bardzo sny,
aż do krwi, aż do nagłych łez.

Ziemia się kręci, a z nią moja miłość,
coraz ciemniejsza, słabnąca i gorzka.

Od rana doglądam baranki moich słów
ale stado mi się rozprasza, właściwie
wieczorem pasę już tylko ich dusze

Chociaż niepotrzebna do życia jako takiego, przyjaźń nadaje życiu dobry smak: „przed-smak nieba”, gdzie będziemy przecież istnieć „jak aniołowie”!