Wielki Post, który dziś zaczynamy, to zachęta do tego, by uprościć nasze relacje z Bogiem (modlitwa), z innymi (jałmużna) i z samym sobą (post). Chodzi o to, by nie komplikować, mówić i żyć bez sine plex czyli bez zagięć, z całą prostotą, tak jak to ładnie opisuje w jednym ze swoich wierszy (Sitowie) Tuwim. Poeta tęskni za „widzeniem zwyczajnym”. Za prostotą z lat dziecięcych:
„Boże dobry moich lat chłopięcych,
Moich jasnych świtów Boże święty!
Czy już w życiu nie będzie więcej
Pachnącej nad stawem mięty?
Czy to już tak zawsze ze wszystkiego
Będę słowa wyrywał w rozpaczy,
I sitowia, sitowia zwyczajnego
Nigdy już zwyczajnie nie zobaczę”?
Za prostotą wzdychał również św. Wincenty Pallotti. W jedenastym tomie jego Dzieł wszystkich znajduje się piękny tekst, który można by nazwać Pochwała prostoty (OOCC XI, 324-326):
„O Prostoto! Prostoto! Prostoto!
O duchu dziecięctwa!
O łagodności!
Tyś mi inspiracją i światłem w pielgrzymowaniu moim!
O pokoju i radości wewnętrzna!
O święte milczenie!
O ukochanie życia ukrytego!
O zapomnienie o sobie!
O dezaprobato dla tego wszystkiego, co Bogiem nie jest!
O święta ignorancjo dla błędów innych!
O pokoju z tymi, którzy mają ekstrawagancki charakter!
O zgodo na to, by pozwolić się korygować.
O prostoto w sposobie mówienia i zachowywania ciszy,
słuchania i odpowiadania!
O prostoto w sposobie bycia!
O prostoto, której pragnę w każdym czasie i w każdym miejscu!
Kto nauczy mnie być zawsze prostym przed Bogiem?
Pragnę tego dla siebie i dla świata całego!
O Boże mój, obdaruj nią tych wszystkich,
którzy pragną iść duchową drogą wewnętrznego wzrostu,
by dzięki niej czynili szybkie postępy.
O Prostoto! Prostoto! Prostoto!”.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXIV, luty 2023
