Nie patrząc pod nogi

Michał Milberger i Teresa Tomsia (Paryż, 1997) © Marek Wittbrot

                                        pamięci Michała Milbergera (1922-1997)

Już tyle lat, a wciąż cierpliwie zaświadczam,
że jesteś. Chociaż dawno pogrzebany, nigdy
nie zostałeś na zawsze pożegnany – dopóki
żyję, trwasz ze mną, aż serce zamieni się
w zimny kamyk złożony na płycie nagrobnej.

Za oknem szron w słońcu pobłyskuje
na gałęziach świerku. Niedzielny poranek
bywa czułym oczekiwaniem na Słowo rzeźbione
w wyobraźni człowieka – o czym wiedzą poszukiwacze
olśnień, spełnień nieoczywistych i nadziei jaśniejącej
niekiedy w błysku świecy czy latarki – na podobieństwo –
wiesz o tym. Błądzisz w chmurach ku pracowni
przy rue Borromée, uśmiechając się do figurek,
przyjaciół i marzeń. Idziesz rozświetlony,
z uniesioną głową, nie patrząc pod nogi.

Poznań, 18 grudnia 2022 r.

Teresa TOMSIA

Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury. Mieszka w Poznaniu.

Recogito, rok XXIII, grudzień 2022