pamięci Lecha M. Jakóba
W smugach deszczu nieruchome świerki. Świat
nagle zatrzymany. Sierpień miał przynieść ukojenie,
a tymczasem ciało wkładają do ziemi, proch
sypie się w ciemną gęstwinę pomiędzy świece,
wieńce, wersy na kartkach, portret trumienny.
Tak odchodzi poeta, który ukochał mocną pointę:
wiatr od morza, chłodne strugi. Dalecy przyjaciele,
niedopełniona wina, niezapisana radość nowego,
co miało nadejść, a stawało się tajemnicą,
dnem oka, gdy pragnął dostąpić głębi.
Liście obmyte kroplami wchłaniają wilgoć,
rozmywają odbicie dawnych chwil, szelesty
traw, po których stąpał, echa słów, których
nikt nie jest w stanie rozpoznać, odczytać,
powierzyć nieskończonemu.
Poznań – Kołobrzeg, 20 sierpnia 2021 r.
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury. Współpracowała z miesięcznikiem „Nasza Rodzina” od połowy 1997 roku, następnie z internetowym „Recogito”, „Latarnią Morską”, „Toposem”, „Frazą”. Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXII, sierpień 2021
