Jest taki dzień,
gdy człowiek
pierwszym krzykiem
otwiera drzwi
do świata
i staje się jego
domownikiem.
Dziś świt ogłosił
narodziny wnuczki
Ludmiłki
i rozjaśniła się ciemność
płaczem serdecznym.
Tymczasem wokół
rozgrywa się dramat –
wojna i wirusowy zamęt,
lasy Europy płoną,
wysychają rzeki,
śnięte ryby zatruwają
życiodajne brzegi.
Któż nam odpowie,
czy będzie lepiej
z tą,
z którą jesteśmy
tak mocno związani,
że bez jej oddechu
nie jesteśmy w stanie
żyć.
Weź głęboki oddech
Dziecino,
a gdy nauczysz się mówić,
pytaj o przyszłość
Matki Ziemi,
o swoje bezpieczne
miejsce.
Na kamieniach głodowych
widocznych już
w wysychającej Odrze
ojciec
rylcem zapisuje datę
narodzin córki –
będzie to ostrzeżenie
dla następnych pokoleń.
Gdańsk – Wrocław, 16 sierpnia 2022 r.
Irena KNAPIK-MACHNOWSKA
Irena Knapik-Machnowska (1949) ur. w Bierzwnicy. Poetka, dziennikarka. Absolwentka Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Mieszkała w Świdwinie, następnie w Ostrołęce, gdzie redagowała stronę „Irena radzi” w „Tygodniku Ostrołęckim”. Autorka tomików wierszy, m. in. Nie dla wszystkich (wstęp Piotra Kuncewicza, 1981), Ostatnie drzwi (1984), W sidłach (1985), Na środku świata (1999), Na progu dnia (2004), Sonata gdańska (2011), Nowy zapis (2011), To Tu (2021). Pomysłodawczyni i współtwórczyni Salonu Literackiego, który prowadziła z Edwardem Kupiszewskim w Galerii Ostrołęka (1994-2000). Od 2004 r. mieszka w Gdańsku.
Recogito, rok XXIII, sierpień 2022
