Nad Letą

Ludwik Lewin (Saint-Désir, 2020) © Artur Majka

Dni są coraz dłuższe
A czasu coraz mniej

Gdzie jest dzban i oberżystka
Która nalewała wino z uśmiechem
Obiecującym i inne rozkosze

Patrzę wstecz nieśmiało
Wino we mnie skwaszone
Obietnic już nie wykorzystam
A najgorsze że o tym wiem

Płaszczyzna nieba drwi czerwienią
Z piaskowej płaszczyzny plaży
Niczego w tym nie zmienią
kolory marzeń

Stoję nad Letą i pamiętam
wieczory leciutkich dotknięć
Cała wiara w świat i życie w nich była

Rzeka mi stopy obmyła
Nie żałuję nie chcę zapomnieć

Kobiety twarz uśmiechnięta
Niech na wszechczas zostanie ze mną
Nawet gdy będzie już po mnie

Ludwik LEWIN

Ludwik Lewin. Dziennikarz i poeta. Urodził się w 1944 roku w Namanganie, w Uzbekistanie. Po skończeniu szkoły i studiach na PWSTiF w Łodzi (nieukończonych) wyjechał do Francji. Długoletni współpracownik RFI (francuskie radio dla zagranicy), dziennikarz i korespondent paryski sekcji polskiej BBC. Był korespondentem wojennym w Izraelu podczas I wojny w Zatoce i w Jugosławii (w sierpniu 1991 i w grudniu 1992). Publikował swoje teksty w prasie francuskiej, między innymi w dziennikach „Le Monde” i „Le Progrès” oraz we francusko-żydowskim miesięczniku „Passages”. W 2005 roku Telewizja Polonia przygotowała dokument o Ludwiku Lewinie pt. Moje światy (reż. Krzysztof Kownas). W 2010 roku zasiadał w jury VII Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy. W swoim dorobku ma liczne publikacje w prasie polskiej i francuskiej. Był współpracownikiem miesięcznika „Kuchnia” oraz autorem rubryki Wina Lewina w tygodniku „Do Rzeczy”. Współpracował także z wychodzącym w Paryżu miesięcznikiem „Vector Polonii”. Obecnie jest paryskim korespondentem Polskiej Agencji Prasowej. Opublikował książki: Kiedy rano jadę osiemnastką (2019), Syzyf & ska (2007 – powieść), Ucieczka z Egiptu (2004 – poezje), Podróż po Stołach Francji (2001 – opowieści o francuskich regionach, ich gastronomii i historii), Paryż za dwa Ludwiki (1995 – współautor, wspólnie z Ludwikiem Stommą), Punkitudes (1978 – z Jean-Dominique Brierre, po francusku). Mieszka w Paryżu.

Recogito, rok XXI, maj 2020