Wielka-Noc 2022!

Maria Magdalena pod krzyżem (fragment obrazu) © Archiwum prywatne / Stanisław Stawicki
Chrzest Cecyli (Paryż, 2022) ©.Archiwum prywatne / Stanisław Stawicki

O nocy tej napisano: „O zaiste błogosławiona noc, w której łączą się sprawy niebieskie z ziemskimi, boskie z ludzkimi”.

Życzę więc, by ta Wielka-Noc 2022 sprawiła:

–  byśmy nie dali się ponieść nastrojom tłumów i jednego dnia nie wołali „hosanna”, a drugiego „ukrzyżuj”;
–  byśmy nie barykadowali się w domach czy klasztorach „ze strachu przed Żydami”;
–  byśmy zbyt łatwo nie wierzyli w oficjalne wersje wydarzeń, bo nigdy nie wiadomo, czy rzekomi świadkowie nie zostali przekupieni ;
–  i w końcu, byśmy nie szukali Jezusa pośród umarłych!

Chrzest Michała (Paryż, 2022) ©.Archiwum prywatne / Stanisław Stawicki

A jeśli nadal czujecie się podle, bo przytłoczeni wspomnieniami popełnionego przez siebie zła, nie poddawajcie się rozpaczy. Jak Piotr, zaufajcie miłosierdziu. I nie zapominajcie, iż „w Jego ranach jest nasze uzdrowienie” (Iz 53, 5).

Z neofitami, Cecylią i Michałem (Paryż, 2022) ©.Archiwum prywatne / Stanisław Stawicki

I jeszcze coś k’woli informacji.

Podczas tegorocznej Wigilii Paschalnej na terenie całej Francji zostało ochrzczonych 4278 osób dorosłych. Wśród nich dwójka ochrzczona przeze mnie: Cecylia-Joanna (Francuzka) i Aminur-Michał (Birmańczyk). Ogółem 75% nowo ochrzczonych dorosłych to osoby poniżej czterdziestego roku życia. 63% stanowią kobiety, a 37% mężczyźni. Jedną z tendencji zauważonych w tym roku jest wymiar „rodzinny”, jaki w wielu przypadkach przybiera chrzest. Nawrócenie jednego z domowników prowadzi czasem do nawrócenia pozostałych. W rzeczy samej, nierzadko spotyka się dziś we Francji dzieci, które proszą o chrzest, a ich rodzice również przystępują do tego sakramentu. Często także zdarzają się małżeństwa, w których jedno lub oboje małżonków prosi o chrzest.

Stanisław STAWICKI

Paryż, 17 kwietnia 2022 roku

Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).

Recogito, rok XXII, kwiecień 2022