Alfred Dreyfus doczekał się rehabilitacji w 1906 roku po kasacji wyroku sądu wojskowego z 1899. Paryska ekspozycja przybliżyła losy człowieka i żołnierza, patrioty, złamanego psychicznie i fizycznie przez ciągle odradzający się problem antysemityzmu i kastowości we francuskiej armii. Przypomniała jednocześnie, jak wielkie zagrożenie noszą w sobie teorie nacjonalizmu i brak tolerancji, a szczególnie tzw. teoria rasy.