Skąd czerpać siłę, by znieść niepowodzenia i upadki? Poezja daje nadzieję trwania w tęsknocie, w ocalaniu, w przybliżaniu się do świata wymarzonego, choć jedynie wyobrażonego, bo przecież metaforyczne „zaklinanie losu” niewiele daje, a rozstania bolą coraz mocniej, gdy pamięć nie pozwala obrazom z przeszłości, aby zniknęły, zatarły się, unieważniły.