15 kwietnia, w poniedziałkowy wieczór, w sercu Paryża, ani czas, ani historia nie mogły się i nie mogą się zatrzymać. Nad wyspą Cité pojawiły się kłęby dymu. Nikt nie przewidział tak dramatycznego scenariusza. Ogień w szybkim tempie rozprzestrzeniał się w najwyższych partiach paryskiej katedry, od jej wezgłowia, nie oszczędzając „po drodze” niczego. Monumentalna budowla okazała się łatwo dostępnym łupem dla niszczycielskiego żywiołu.